Ribadeo - Ria de Cedeira

Allebei blij dat om 06:30 de wekker ging. We lagen nog steeds op dezelfde plek en op een gegeven moment was de wind vannacht weer wat afgenomen, zodat we toch wat geslapen hadden.

Tegen de voorspelling in was er toch een aardig windje, 4 Bft, maar precies uit het Westen.

Nog maar even de windvoorspelling binnengehaald op de Ipad, maar de verwachting was dat de wind snel zou afnemen.

Dus de motor maar aan en op weg naar Ria de Cedeira. Daar zou weer een geschikte ankerplek zijn en vandaar naar La Coruna was niet ver meer.

Volgens de pilot hebben de Spaanse Ria’s wel iets weg van de Noorse fjorden.

 

Sportvissers / mist

Net onderweg lagen er opeens een stuk of 10 kleine roeibootjes met sportvissers, die ook al vroeg waren opgestaan. Er maar even ruim om heen gevaren, want voor je het weet hebben ze ook nog kooien in het water liggen. Even later zaten we opeens in een laaghangende wolk. Het vervelende is dan, dat je moeilijk kan inschatten hoe ver je kan kijken. Meestal hebben vissers, en zeker sportvissers, geen AIS aan. Dus maar snel de radar erbij aangezet. Op ongeveer een mijl achter ons bleek er een boot te varen zonder AIS. Even dachten we dat het de Guardia Civil was, want die had ons de dag ervoor ook al een keer zonder AIS aan ingehaald. Toen hij dichterbij kwam, bleek het echter een visser te zijn met een breed uitstaand net achter zich aan.

Gelukkig trok de mist snel op, maar helemaal stralend werd het niet. De wind nam wel af.

 

Hanepoot

Onderweg hebben we een hanepoot/duivelsklauw gebruiksklaar gemaakt, liever geen tweede onrustige nacht achter een rammelende ketting. Hiermee leidt je de ketting via 2 lijnen naar de bolders voor op de boeg, zodat er geen spanning op de ankerlier blijft staan, waarmee de ketting in en uit de ankerbak wordt getrokken.

 

Kapen

opeens zie je dan weer een paar sportvissers

Bij het ronden van Cabo Estaca de Bares, nam de wind opeens weer toe naar 5 Bft en kregen we hem pal tegen. Tot overmaat van ramp viel er opeens ook weer een wolk over ons heen. Honderd meter zicht en boven je zag je wel de zon zijn best doen. Acht mijl verder bij het ronden van de de Cabo Ortegal werd de mist weer even flink dikker. Over deze 8 mijl tegen stroom en wind deden we drie uur.

 

Prachtige baai

Tijdens het laatste uur werd het wat rustiger en kon Elly even een maaltijdblik met Spaanse rijst met chorizo e.d.

Uiteindelijk kwamen we om 20:00 uur aan in een prachtige ankerbaai midden tussen donkergroene hellingen en mooie huizen. Het had meer weg van Zwitserland of Oostenrijk.

Vanuit de kuip nog lang genoten van het prachtige uitzicht. Morgen een korte tocht, zodat er geen wekker hoefde te worden gezet.